Vuslat-ý hakîkatken ve tek gerçekken ölüm Ýsmine canan dedim,“Öl !” dedin helâl olsun. Gözlerinin renginde hayat bulmuþken gülüm Gönlünü bin parçaya “Böl !” dedin helâl olsun.
Garb’ý hasret bilmeyip battým Þimâl’den önce Nadan’a üstad dedim cîsm-î kemâlden önce Sense ömrün sunduðu son ihtimalden önce Sevdaný sürdüðüm yer çöl dedin helâl olsun.
Ateþ düþtüðü yeri için için yakarken Baykuþlar doðan güne düþman gibi bakarken Gözlerimden gönlüme bir çaðlayan akarken Damlanýn tek muradý göl dedin helâl olsun.
Yenik düþmüþ bir çiydin yaðmurlar durulunca Tuttuðum tek sýrdýn sen günahým sorulunca Oysa bir Anka gibi kanadýn yorulunca Rüya gördüðüm tek yer kül dedin helâl olsun.
Þimdi Þark Yýldýzýyken var olduðum tek adres Badý saba olmuþken verdiðim en son nefes Ve mülteci bir çýðlýk gibi susmuþken herkes Aþk aðladý hasrete gül dedin helâl olsun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.