Ölümün en ansýzý nasýl bulursa caný Sen de semadan öyle ineceksin sonunda. Sevdayý bahar bilip yok saysan da hazaný Hasret salýncaðýna bineceksin sonunda.
Hangi yaza vurulsan yaðmurlarla dolacak Hangi gülü koklasan ellerinde solacak Hangi gönlü can bilsen sonu hüsran olacak Hýrçýn bir rüzgâr gibi dineceksin sonunda.
En izbe kuytularda için için aðlayýp Karanlýk sokaklarý özlemimle daðlayýp Bir vahaya kul olmuþ gözlerimden çaðlayýp Sahranýn kumlarýna sineceksin sonunda.
Hiç kimse duymayacak gecikmiþ feryadýný Hiç kimse anmayacak unutulmuþ adýný Çünkü aþk defnederken kaybolmuþ muradýný Eskimiþ bir adrese döneceksin sonunda.
Vakitsiz düþlerinle çok uzaklara dalýp Sýlanýn göklerine kýrgýn turnalar salýp Dumansýz bir yangýnýn tam ortasýnda kalýp Kararmýþ bir köz gibi söneceksin sonunda. Sosyal Medyada Paylaşın:
Yavuz Dogan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.