Sensizlik çok zor Anne'm

Bu gece sana son yolculuk
Bana imkânsýz hasretin kalacak
Az sonra avuçlarýmda buz kesecek ellerin
Ayrýlýðýn rötarý bitecek aramýzda
Bense matemleri aðýrlayan gözlerim
Buzdaðýna vurmuþ kelepçeli yüreðim
Kan aðlarken bedenimdeki her bir yerim
Bu gece sana güle, güle diyeceðim
Ardýndan kim bilir kaç gün kaç gece
Ölüme lanetler yaðdýracak aðýtlarým
Kaç sabaha uykusuz varacaðým
Ve kýyamet kopsun diye yalvaracaðým
Anam keþke bir yolu olsa görebilsen
Þu an hangi hallerdeyim bilebilsen
Kum fýrtýnasýnda çýrpýnýþlar içerisinde
Sürüklenmiþ, alabora bir ruh alemindeyim
Hani bu kadar güçsüz, çaresiz mi olacaktým
Gidiþine dur bile diyemeyen
Þu aptal kafayý mý taþýyacaktým?
Taþýdým anne çünkü ben bir hiçim
Gidiyorsun iþte, göz göre, göre
Gidiyorsun benim kara yazgýlý gelinim
Devasa bir topluluktur yürüyor ardýndan
Birde O maralý ceylanýn...
Hiç ayrýlmýyor baþucundan
Ne yazýk ki...
Hissetmediðin barut kokulu bakýþlarýmla
Sensizliðim, öksüzlüðümle
Cevapsýz suallerle gidiyorsun annem.
Sosyal Medyada Paylaşın: