ben geldim anne
yanýyor mu altý çaydanlýðýn
aç deðilim atýþtýrdým son molada bir þeyler
bir bardak içeyim çayýndan gör bak
geçer gözlerimdeki mor halkalar
inanmaz inanmaz bakma öyle iyiyim anne
ben hep iyi oldum sen üzülmeyesin diye
kocaman bir kýzken baþlýyor bu evde hatýralar
ne zaman küçüktüm ki unuttum
anne ne zamandý benim çocukluðum
daha da büyüyorken akranlarýmla okulda
aðabeyler ablalar bizden de yorgundu
beþ n artý bir k’yý anlatýrken
oktay hocamýn n’leri k’larýna dargýndý
biri ikiye bölmüþtü iri bir el
galiba sebebi pek saygýndý
uslu talebelerdik biz hepimiz
çaðým yataðýnda durgundu
meydanlarda yürürken asi meslektaþým
yoktu benim baþýmý kaþýyacak zamaným
gebe bir bedene jop indiðinde
evimde düþük yaptým
yaralýlar listesinde anýlmadý adým
baþka sendikadaydým
kardeþin sürgün yedi dediler memlekette
tarafýmdan utandým yaþadýðým þehirde
çoktan mimlenmiþti adým
o geri döndüðünde
gölcük’e aðýt indi göçük altýnda kaldý saðým
baðdat’a bomba düþtü parçalanmadan öldü solum
haberler kan kokuyordu þarký türkü yas
uslu uslu aðlarken inancý sorguladým biraz
ozonu deldi bizim serseriler
deodorandýmý deðiþtim
ben çevreci ben hümanisttim
tsunamiye aðlarken bal gibi de çaresizdim
bela okudum namus diye cana kýyana
garip garip isim taktý insanlar bana
azýlý bir feministtim
sordukça komünist söyledikçe faþist dediler
izmlerle anýlmak marifettendir diye
itiraz etmedim bile
fikir susturuldukça eski korkularla dilimizde
didik didik didikledik isyaný kendi içimizde
aranmýyorum korkma kuzu kuzu bir neslin
suskun teröristiyim anne
ayýplarýn et ile örtüldüðünü hiç inanmadým
daima rejimdeyim gram zayýflamadým
gardýrobum dar geldiðinde hayýrseverliði hatýrladým
açlýðý düþünürüm kimi geceler acýr içimde bir yer
kepekli bisküvilerimden atýþtýrýnca o da geçer gider
seneler ak katar ha bire saçlarýma
üþenmem zamaný kararým saçýmn boyasýna
az kalsýn unutuyordum bak
ne sevdalar sýkýþtýrdým onca iþ güç arasýna bilsen
her birinin dumaný ayrý yöne tüter
karýþtýrýlsa þimdi anýzým
ya bir çocuk sevdim büyütemedim
ya babam gibiydiler güvenemedim
sevdada uslu uslu kazanýlmýyor annem
onda hep baþarýsýzdým
çantamda bir mektup var hamiline
sayýn veliye deðil ha bu defa bizzat kendisine
ver okusun babamýn öpülesi eline
gittim burnumun dikine dikine
ve týpký dediði gibi o’nun uðradý uðradý döndü yolum
cehennemin dibine
ateþ yakmýyor çocukluðu yoklarý
ben ne zaman büyüdüm bu kadar
anne ne zaman bitti çocukluðum
öyle yorgunum ki üzüm gözlüm
üzerimi örter misin soðumuþ mevsim
kapatma lambayý açýk dursun
hâlâ korkuyorum karanlýktan söyleme kimseye
ýþýkla yatayým anneciðim
ne olursun
2003 / Gaziantep