tek kendinizin bildiði dil ile
yazýp gittiniz ayrýlýðý
açýlmamýþ mektuplar gibi
ne çok biriktiniz yüzümde
bilseniz
doðrular nice doðru
neden yanlýþtý yanlýþlar
sormadým kendime
yarýna azýk diye ortasýndan
ikiye böldüðünüz yalanýn
alýp çýkýnýma kalanýný
eksilerek yürüdüm peþinizden
yeþilini gün almýþ
kare yelkenli gemiydi hüzün
bekledi ayrýlýðýn ayak izlerinden
vardýðým rýhtýmýnda merhabalarýmýn
gökyüzünde baðýr çaðýr martýlar
turlarken baþucumda
arkada köpük köpük anýlarla
her defasýnda
alnýmý yara yara çizdiniz
seyrüseferlerini kalbimin
ömrümün atlasýna