Zaman hayli eski zaman.
Týð gibi delikanlý daha Çavuþ.
Titriyor bastýðý yerler, yürürken arkasýndan.
Daðlar dost, ekmek daðlarda o sýra...
Bir türkü tuttururmuþ Çavuþum
kuþluk vakti, dað yollarýnda...
“ Dam baþýnda sarýçiçek oy oy ”
Zindan Daðlarý ses verince sesine
tarlalarda susup kýzlar, gelinler
dalar giderlermiþ Çavuþ’un yanýk türküsüne.
“ Burdan gidek Ürgüp’e göçek ”
Ýþin aslý þu ki Çavuþ’un gönlü Feride’de
Feride olur vermiyor dünürcüye
“Boyu devrilsin!” derdi ninem,
ne O sürdü Delinin sefasýný, ne ben!"
Ne Feride’sinden geçmiþ, ne ninemden dedem
Ne de çakýr gözlü Huriye’den…
Toprak doyursun gözünü diye sitem salar dururmuþ Þadiye
karþý köyün, geleninden gideninden...
“Nenni de Feridem nenni”
Dönem aðalýk, beylik dönemi deðil, haþa.
Ekmek az, nüfus çok; karnýný doyuran paþa.
Diþin kovuðuna gider daðdan, topraktan gelen
yetmez olur üste baþa…
Varýný emanet edip karýndaþa, gardaþa
gurbete vurur yolu Çavuþ.
Köyün gençleri de peþinden
ver elini Almanya!
“Ürgüp’e vardýðýmýz gece oy oy”
Niyetinde hiç yok, Allah þahit!
Bu iþ hukuki.
Bir Almanla nikâh gerekir
seyre bakýn siz þimdi.
“Hak yoluna kurban kesek”
Hasret derdi ya biraz da hasetindendir.
Haklýdýr hatun ninem, giden gün ömürdendir.
Bir süre sonra dayanamaz duruma.
“Tak etti" der, canýma
“çavuþum, istek yap ben de gelem!”
Alýr ninemi de Almanya’ya baðrý ter dedem.
Yaþarlar öyle bir zaman, iki ev, iki kadýn
ve aralarýnda bir adam...
“Nenni de Feridem nenni”
Çoluk çocuk derken, beþ-on torun...
Dar gelir Alman evleri, yetmez olur bizimkilere
kalkar dönerler gerisin geriye, memlekete.
Sorduðumda, "tadý tuzu kalmadý kuzum," derdi.
“Eloðlu iþte! Kullandý, attý bizi...”
“Gidiyorum iþte gör, oy oy”
Gösteren yokmuþ demek toy çaðlarýnda.
Kendi buldu doðruyu Çavuþ, yolun sonlarýnda.
Yasaklandý hanemizde alkol, tütün
oldu mu bizimki dini büsbütün.
“Hayal de gör düþ de gör”
Þahsýna münhasýr bir güzelliði vardý
güzel adamdý.
Ýnatlýk irsi, kellik sülaleden.
Lakabý, Kel Ali Bey’in Þükrü
çavuþluk askeriyeden.
Çakýr gözler bulutlandý mý,
anlamazdý laftan sözden.
“Gýymatýmý bilemedin oy oy”
Keskin bir zekâ ve býçak gibi dil.
Yüreði ipek de, dokunmak kolay deðil.
Oturup aðladýðýný da görürdüm çok zaman.
Gizlerdi, ama kaçmazdý çocuk bakýþlarýmdan.
“Bir kötüye düþ de gör”
Zamanýn güzelleri ölçüsüne uymazdý.
Bin ayýbý örten, “etli butlu” bir tarifi vardý
Beðenmezdi deðme kýzý, gelini.
Övmezdi öyle sýradan merdi, yiðidi.
Ýki kere Hacca gitti, geldi; o huyu hiç deðiþmedi
güzel gördü mü, bakardý alttan alttan...
“Nenni de Feridem nenni”
Seçilmeden muhtardý dedem
atanmadan kaymakam.
Örnek alýn derdi insanlýðý, kâfir bildiðiniz batýdan.
Sosyalistti, çaktýrmadan...
“Odalarý köþeli oy oy”
Ýlim batýda, irfan doðudaydý fikrince.
Medeniyeti zorla alýr, bir kuruþa satardý.
Felsefeye daldý mý, söz çýðrýndan çýkardý.
Aramýzdaki köprüler yýkýlýr, ipler tek tek kopardý.
Dünyayý bir gecede kuran adam, sabahýnda yýkardý.
Bir güzergâh çizerdi, dünden güne uzayan
Darvin’i Aristo’su, Freud’u duysa hani
mezarlarýndan kalkarlardý.
“Gül-ü reyhan döþeli”
Kýzlarý almýþ derdi devrin, ceketi, külahý.
"Köküne turp sýktýðým âlemde adam kalmadý."
Bilmem neydi derdi, oðullarýna pek kýzardý.
Aþýlmasý zor bir eþiði vardý, zor adamdý.
Kesenin aðzýný sýkýnca sýkar, açýnca tam açardý.
Kýzlarý okula bu zamandan çok önce saldý.
“Nenni de Feridem nenni”
Rahmetliden sonra damatlarý derince nefes aldý.
O’nu dinleyen olsa zaten kimse bizden kýz-mýz almazdý.
Kýzlar mý? Çözmüþlerdi iþin sýrrýný onlar
bir tatlý dile, bin ödül vardý.
“Ne aðladým ne güldüm oy oy”
Türküsü dilime her takýldýðýnda
kaþlarýný çatardý ninem.
Haksýzlýk etme, derdim yanaðýndan öperken
aksi idi, maksi idi, tamam pamuk ninem de
benim Çavuþum yaman adamdý!
“Ben bu aþka düþeli“
Konaktý yalan dünya
kondu, göçtü kuþlar misali O da.
Geride öyküsü ve türküsü kaldý.
Sinop Daðlarýnýn rüzgârlarýnda þimdi ezgisi
Kýmýldayan her yaprakta inler dedemin sesi...
“Nenni de Feridem nenni”