Her gün biraz daha parçalara bölünüyordum. Aþk, aldatmalar, yalanlar. Masallardaki aþkýn gerçekliðine inanmýyorum… Efsaneleri kim uydurdu? Yaralý bir sonbahar bu, týpký saçlarýn gibi. Bir parçam eksik gidiyorum evime, iki tane kek, bir paket de süt alýp. Biraz daha öfkeleniyorum. Bir iki cinayet daha iþlemek istiyorum. Kimden baþlamalýyým ilk önce? Þimdi sen sýrtýný kalorifere çevirip uyuyorsun. Hep diyorsun ya paylaþmak gerek. Sen hep mutlu filmler seyrettin ve mantýktý tek bildiðin. Yüzüne taktýðýn gülümseme ilk yalanýndý. Uyu, iyi uyu. Ben çocukluðumdan çaldýðým birkaç düþle yaþarým. Dünyayý kurtarma planlarý yaparým. Kim bilir belki de kendimi vurarak bir cinayet daha iþlerim. Dýþarýda cehennem gibi bir soðuk. Gözlerimde ýlýk göz yaþlarý, maya çalýyorum çocukluðuma.Kýna yakýyorum geleceðe. Biliyorum gideceksin, bu gidiþ diðerlerinden farklý olacak; dönmeyeceksin, dönmeyeceðim. Siyah bir karanfil býrakacaksýn bana. Özleyeceðim küçük ellerini, parlayan gözlerini. Daha çok þiir yazacaðým, daha çok mum yakacaðým, uyumayacaðým. Düþün ki, bu kent taþýndý. Bir beni unuttu. Ýþte böyle yalnýzým. En az aþk kadar gerçeðim. Karanlýklarý soluyorum, yeþil gözlerim kan kýrmýzýsý. Sevmesem öyle, çekip gitmek kolay. Artýk biliyorum senin tuttuðun kiralýk bir katilim. Sevmesem seni öyle çekip vurmak kolay. Biliyorum akmalý kaným, bu son bahar olmalý, akmalý kaným…
Sosyal Medyada Paylaşın:
serkan deniz kurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.