Ermenek bağları yeşil olunca

Çocukluk günlerim, geldi aklýma,
Kurduðum her düþüm canýmý yakar,
Nedendir soran yok, gelip yanýma,
Gözlerim geçmiþe, dalmýþ da bakar.

Aklýmdan çýkmayan yaz günlerinde,
Baðlara göçerdik, günün birinde,
Sap saman sürerdik harman yerinde,
Ne güzel geçerdi, benim günlerim.

Bir ötsün teyinler, ceviz dalýnda,
Korku ne bilmezdim, çýktýðým dalda,
Bir yavru bulmuþsam çürük kovanda,
Sevinçten parlardý benim gözlerim.

Elimden düþmeyen lastik sapanla,
Ne kuþlar vururdum, çocuk aklýmla,
Kör ebem oynardým, çocuk yanýmla,
Ne güzel geçerdi, benim günlerim.

Ermenek baðlarý, yeþil olunca,
Ne çiçek toplardým, ben yol boyunca,
Kendimden geçerdim, iðde kokunca,
En çok da þimdi ben, onu özlerim.

Çýkýlmaz güç yerler, benim içindi,
Hele bir dað vardý, çýkmak derdimdi,
Güç bela çýksam’ da, en zor yerimdi,
Nerede þu benim, çocuk ellerim.


A.Yüksel Þanlý er
10 Mayýs 2012-05-10
Antalya



Sosyal Medyada Paylaşın: