En gri yaným
Daha dün salyangoz yarýþtýrýyorduk
Çam aðaçlarýnýn kokusunda
Hiç ilerlemeyen kabuksu bekleyiþlerimiz
Kýz kaçýran partisi veren mafya babalarýnýn
Havai fiþek hayalleriyle son buluyordu
Biliyorsun
Tüm mavi fukaralýðýmýz yunuslarýn
Özgürlük dansýdýr melankolik uykularýmýzda
Ki kýrýlan midye kabuðunun içinde inciler barýnmýyor
Barýnsaydý zaten
Nasýrlý elleriyle zengin olurdu iskele fahiþeleri
Ve geceler olmazdý bu kadar sefil
Bir o kadar serseri
Sýrtýmda bir kambur gibi taþýyorum
Vapur sirenlerini
Hayatýn egzotik inançlarýyla dalga geçiyor zihnim
Dölünü boþa akýtan bir tulumbanýn
Kumlu karanlýðýnda çeviriyorum sayfalarý
Beni anlamlaþtýrýr mýsýn iþtahlý susuzluðumun içinde
Kýrýlan bir kürek kadar vaktini doldurmuþken aþk
Ruhumda yol alan kutsal mayýn ne zaman patlayacak
bilmiyorum
En iyisi bir yaþamak saldýrýsý
Gökkuþaðýnýn kýble olduðu zamanlara
Belki bir intihar bahçesi güneþ alýr o zaman
ve gölgeler kadar ölmez insan
ve bu korkular
ve deli cesareti
genetik bir problemin çözümü olmakla yüzleþir
günýþýðýnda
Makrome öðretisiyle seviþen sanatta
þiir olmaktan çýkar bir gün
belki de düþer çiçeði ömrümüzün
Geri dönmek istememekte bir geri dönüþtür bu yüzden
En gri yaným
Hiç doðmamýþ çocuklar da özler kaybetmeyi
Daha dün diyebilmek için sadece
Daha koyu bir renk
Daha da baþa sürüklenmek
Aradýðýmýz sonsuzluk bu olsa gerek...