Yüreðin sevgiye bedenin zamana, Meydan okur sanki. Kuytu gecelerde usul usul, Çal kemanýný dilenci. Sen aþký sevgiliden dilen, Kýrýk kemanýnla, Kopan bam telini de, Saçýnýn ak teliyle degiþtir. Titresin uzun kirli sakalýn, Eksik diþlerinden dökül naðmeleri, Þarkýlar seni söylesin dilenci. Sen kaybolurken düþüncede, Alýn terin damlasýn kemana, Yalýnayak yürüme dilenci, Ýçim sýzlar seni dinlerken. Kente her geliþinde ben oradayým, Ama bana kemanýnla gel, Sözlerin þiir dizelerin þarký olsun, Çal bir tutam dilenci. Sen konuþurken bir yudum þarapta, Gözlerin aðlamaklý, kemanýn suskun, Dillerin Lâl olur dilenci. Yalnýzlýk bana has iken, Hüzün senden ikametgâh almýþ, Mýzrapa dokundukça kopar ak telleri, Þarabýn aþkýna söyle be dilenci. Ezip geç suskunluðu çal kemanýný, Ne gece ne yollar durdurur seni, Deðirmenciyle aklara ortaksýn, Zaman sende kayýpken çal be dilenci. Hayata son çalýmýný at, Sevdalara naðmeler yarat, Kemana sakalýndan tel kopart, Yine de susma dilenci. Yollar sana gönüller sevdana hasret, Seherde seni beklesin yâd eller, Mahkum olsun esen yel sana, Kemanýn aðlasa da sen susma be dilenci.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.