Istanbul

Otursam kiyina seyrine dalsam,
Doymasam, her sabah yeniden gelsem,
Bir aþik misali sevdalin olsam,
Nice sevgilerin eli Istanbul.

Kugular misali geçerken vapur,
"Dur!" desem, "Burdayim, nolur gitme dur!"
Þu beni deleden bu görüntüdür,
Her yanin güzellik dolu Istanbul.

Salacak önünde birkaç balikçi,
Balikla parlarken oltanin ucu,
Bir vapur düdügü keskin ve aci,
Açin diye ona yolu Istanbul.

Efkarlanip kalksam bogaza dogru,
Deniz kiyilarda çarþaftan duru,
Kanlica’dan geçsem yürü ha yürü,
Bitirsem Kavak’da yolu Ýstanbul.

Orda balýk ile bir kadeh raký,
Öldürür vallahi beni þu koku,
Iþmar etse bana yan masadaki,
Elime uzansa eli Ýstanbul.

Kaptan demir alsa, biz demir alsak,
Vapurda sadece ikimiz olsak,
Gelirken felekten o günü çalsak,
Köprüde bitirsek yolu Ýstanbul.

Yürüsek oradan biz iki sarhoþ,
Akþam o saatte caddeler bomboþ,
Motorcunun sesi "Koþ abi koþ koþ,"
Tükenmiþ yolcunun seli Ýstanbul.

Yollarý beraber geçsek elele,
Sýðmasa sevdamýz iki gönüle,
Þarkýlar karýþsa gülüþmelere,
Söylesek biz deli deli Ýstanbul.

Sirkeci’den bindirsem onu trene,
Veda etsem orda bu mutlu güne,
Yetiþsem vapurun son seferine,
Ýçim hüzün ile dolu Ýstanbul

Üsküdar’da insem bu son vapurdan,
Yürek alev alev yanarken kordan,
Biliyorum beni bekliyor anam,
Alnýna dayalý eli Ýstanbul.

Yürüsem duraða baþým dönerek,
Bir deli sevdayý yaþarken yürek,
Oracýktan bir taksiye binerek,
Anlatsam þöföre yolu Ýstanbul.

Her zaman böyledir; lambalar yanýk
Anam pencerede, hala uyanýk,
Yüzü yorgun , gözler kaygýyla donuk,
Esse bir teselli yeli Ýstanbul.

Bahçeþehir
Sosyal Medyada Paylaşın: