Kaynarken içimde, bir kara trenin türküsü

Çürüðün çarkýndan, her geçiþte
hep ruhumun baharýn da, kaynar hazanlar
yine özde elem
yine içime çöken, kör bir hicran var
dövünmek;
neye ve kime yarar ki
vefasýz çýkýþta duruyorsa, kaderin demi
ne yapsam da, neye karar ki
yine gözlerimde yaþ
yine boþ
yine içimden, yeise bulanýþta kan damlar

aþsam da; çöreklenmiþ olan, þu kara bahtýmý
ulaþabilmenin, þartýný bulur mu?
Köyümün o kutsal topaðýna
özlemlerle doluyken, dað ve bayýrlarýna
hasret kaldýðým, o saf insanlarýndan
yüz sürüp, af dilemek de var
çekilsin artýk, göðsümün damýndan
kap kara, kaplayan bulutlar
damla damla akarken, yýrtýk gönlümden bahar
düþkünlük, bükü veriyor ayaklarýmý
kesiþte kararan, yollarým da çok dar

kaynarken içimde, bir kara trenin türküsü
göðe savruluþta dumaný var ya
içimin, içini yakar
limanýmýn, iskelesi de çökük
beklerken heyecanla umutlarýmý
ufukta ne gelen, ne de giden var
düzenim kayýpta
gün karýþmýþ, hayýrsýz gecelerimden
haber sorar

boynu bükük kalmýþ, bu ömrümde
iblis koynuma, hep fitneyi sokar
sarýnca; hayatýma tüner bin bir þekilli çile
ruhumla, sardým ya
ahum o bakýþlarýný
tez yol almak, biçiliyor yaþýmdan
bekleyip de gör
eðer ayaklarým, dolanmazsa bahtýma
kýsmetse, varmakta var

çul sarýlýyorsa eðer, bütün yaþamýma
bu boþ yaþamýn daha, ne kýymeti var
ne karlar yaðdý, bir bilsen sen
donarken güller
bülbüllerin feryatlar içinde, figanlarý var
ben aslýn da;
yaðmur toprakta, çamura bulanýrken ölmüþüm
kahýrla kapanan, yollar var
aslýnda sahip olduðum, ne ki?
içimde dýþýmda da, toprak kokarken
Ýstesem de;
söküp çýkaramadým iþte; içimde ki ne benimi, ne de senimi…





(09.05.2012) AZAP…








Sosyal Medyada Paylaşın: