/hayat
kirlenmiþ masallarýný
bakir ninnileriyle arýndýran cellat!/
açýða alýnan düþlerime
þarapnel þefkati deðiyor
geceler umudun soykýrýmýnda
kimsesizliðimi giydiriyor kutsal sükûn
özlemin öksüz çitlerinden atlýyor
çaresiz yaným!
kanatlarýný yüreðime banan güvercinler
intihar ediyor tek tek!
evrenin yazmasýna sýðýnýyor korkularým
ýskaladýðým her gülüþ
bindallýsýný giymiþ yýldýzlarý aðlatýyor…
ömrün yavruaðzý salýncaðýný sobeliyor
fesleðen gülüþlü ölümün dudaklarý
yaþamýn gözlerine inemeyen yaným
nâr ayazýnda eyy!
karýncalar küfrederken firkat fýsýltýsýna
arka sokaklarýn irinli duvarlarýný yýkýyor
yavru ceylan soluklu gölgeler…
yüce bir an meneviþleniyor
erguvan kokusunu öpüyor martýlarýn zýlgýtý!
yitirdiðim harfleri kucaklýyor küflenmiþ hesaplar!
içimdeki kuyuya düþüyor ömrüm
debelendikçe sana akýyor
ruhumun dergâhýndaki sen zikri!
ey heybetinde huzur bulduðum
bak! içiyor soluðumu
ölümün ninni iþlemeli kaneviçesi
duanýn gövermiþ denizine kulaç atalým mý
belki emzirir ruhumuzdaki
þeddeli özlemin yamacýný…
uykunu kirpiðime beþik kertmesi yapar mýsýn eyy!
yoksa kýraðý yaðacak yüreðime
yoksa elif elif sýzlayacak ýssýzlýðým
y o k s a …
Mehtap ALTAN
mayýsyarasý2012