Sevgili;
Kaç boþluk doðurur bu þiir.
Sen say!
Þimdi; geceye uyanýp
en uzak yerimde kaybettiðim masallarý okuyorum.
Nereden çýktý bu deme
Darmadaðýným yine!
Þehrimin en derin yerindeyim
bir elimde yokluðunun sesi
diðer elimde istanbul
hangi yana çarpar dudaklarým
bilmiyorum.
Þimdi; sabaha uyanýp
o mahmur gözlerini açma kadýn!
en uzak yerindeyim þehrimin
Dýþ kapýnýn dýþ mandalýydý avucumdaki aþk!
Sesi düþmüþ bir isim
gözlerimden akar gider
ve aþkýn eteklerinden tutar gelen her yolcu.
aklýmý karýþtýran cümleler kuruyor kapýyý çalan her kadýn
kime dokunsa sahipsiz sokaklar
ve kime çarpsa rüzgarým
hep seni düþürecek aklýma
biliyorum!
Ve sevgili;
giderken, üstümde unutmuþsun göz yaþlarýný.