senin en güzel yerin sensizligin baþka birine hazir oluþun aynalarda bir gün baþka uyanirsam yaninda ya sen gitmiþsin ya ben kaldim iþte o zaman beni otuz yil öldür otuz yerimden sürgüne gönder elbet ben nesiyim bu hayatin
ben bu aþkin Semud kavmiyim ne zaman sana üþüsem ateþin icadi geri alinir kim kalir içimizdeki saat dursa içimdeki saat baþka bir gidiþin olsa seni yaþamak beni öldürür beni öldürdü kendi aklim benim aklim kimin akli sen neyimsin benim hiç bitmeyen
seni ban kalp diye koymuþlar beni sana gidiþ hazirligi gittin iþiklar yandi içimde iþiklar söndü içimde gittin seni gittim ben aynalara bakarken aynalar seni sürdü ben seni öldüm
Sosyal Medyada Paylaşın:
İdris Özyol Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.