Oyuncak

yeþil kalbim benim
sarýdan ve maviden oluþmayan yeþil kalbim
rehin býraktým üstüne kustuðum topraklarý
gözlediðim incirler yarým durdu orada
bir su kendini çoðuluna aktý
bir kadýn vazgeçti doðumdan
kalbim beni dövmüyor artýk

gitmek en güzel halidir gövdemin
bunu bilmek aykýrý bir damar beynimde
unuttuklarým yüzünden seviyorum seni
çok düþündüm ve uyanýp attým yüzümü
þimdi sen taþýyor olmalýsýn gözlerimi
ne çok þey unutmuþum ben böyle
kalbim kendi sýnýrlarýna yabancý

hiç nar yemediðimi hatýrlýyorum
hatýrladýðým son þey bu sen öncesi
sen öncesi sanki bir adým vardý benim
sanki diye konuþunca dil küsüyor
kendimden öte biþeyim oluyorsun
kaybolsak gideceksin ve bir hayvan
mesela ben yarasýný diþleyecek gözlerinde
kalbim basmayý unuttuðumuz zil

ben bir fotoðrafý oðul belledim
cebimde bir delilik ötesi yok
ve hangi sen alnýmý indirsem
hangi sokaðý dönsem ilk apartman
kayýtsýz þartsýz isminle baþlýyor
gitmeli burdan bir gidiþe gitmeli
kalbim kuduz bir köpek

kalbim ýsýrdý beni
ama kanayan sen




Sosyal Medyada Paylaşın: