Adamlar çiziyorum aynalara, Hepsini birbirine benzetiyorum, Kiminin saçlarýný uzatýyorum, Kiminin sakalýný. Kimini yaþlandýrýyorum, Kiminin içine ufak bir çocuk býrakýyorum. Kimine ýzdýrap dolu bir aþk, Kimine de zibil gibi acý boþaltýyorum. Hepsinin alnýnda çizgili bir sancý Okudukça silikleþiyor, Aynalar,adamlar ve birikmiþ damlalar... Gözlerimi kapatýp kaçýyorum. Ah þu göz açýp kapatmalarým, Anlasana yoruyor artýk beni. Islak bir beden içine düþmüþüm gibi. Dalgalara yenik kollarým ve bacaklarým, Buda çürümenin bir baþka þekli deðil mi ? Ey soluduðum hava !! Ciðerlerim doydumu yoksa sana ? Neden azalmaktasýn gittikçe bana? Bir ben aðlýyor birde aynadaki adamlar Kandýrýyorsun beni yine deðil mi ?
Cansel Iþýk /Manyakaþkýngelini
Sosyal Medyada Paylaşın:
ManyakAşkınGelini Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.