Tut ki, gecenin koynunda, bir karanlýk belirir. Ve tenhada , kýstýrýr beni. Günün , ilk ýþýklarý, sende dogar. Hasretin, Bittigi an O andýr. Þimdi yargýlýyorum, kendimi karanlýklarda. Ne aradýgýmý soramadan, seni bulamadan. Karanlýkta, kayboldum sevdam.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İrfankarabuluT Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.