terkediş

Umutsuzca izlemistim gidisini,
Küçükken kýrýlan en sevdiðim oyuncagýma
Endiseli bakýslarým gibi
Yerden topladýklarým, hayal kýrýklarým olmustu, gidiyordun..

Sonbardý, günlerden ise salý..
Zamanýmýz tükenmisti
Önceden planmýstý gidisin, apacýk ortadaydý
Gökyüzü gidisini ýslýklýyordu
Tüm yasadýklarýmýzý bir valize sýgdýrman manidardý
Giydiði siyah kaban gidisinin matemiydi..
Son bakýsý, yüreðimin enkazýnýn altýnda kaldýgýnýn resmiydi..

En cokta gitme diyemediðim için,
Ýçimde bogdum tüm kelimeleri
Bazende gitmek gerekirdi’
En acý yalanýmdý..
Ellerim ellerini aramaktaydý
Ürkek bir serçeyi anýmsatýyordu narin adýmlarýn..
Topuk seslerin sur’a karýsmýstý..
Sen kýyameti gerçeklesiyordu ve;
anlattýklarý gibiymis gerçektende kýyamet..
Ne annemi arayabildim ne de eþi dostu aradým..

Sessiz cýglýklarýma aldýrmadan gidiþin tükeniþimdi
Gözlerime gitmelerin batmýstý akan yaslarým ondandý
Onun rimeli, rujuna karýsmýstý,
Dudaklarý titriyordu, gitmeye müsaitti
Saçlarýný savuran rüzgar soguktu,
Yüreði titriyordu..
Bir insan ancak bu kadar güzel gidebilirdi..

Ki; mükemmelce terkediþin,
-En yýkýcý nasýl gidebilirim’
Sorusunun kusursuz cevabýydý..
Sosyal Medyada Paylaşın: