NE KALDI Kİ?
Bir sevinç vardý içimizde;
Yaþama sevinci vardý,
Kavuþma sevinci vardý.
Anlaþýlýrdý tebessümden, edadan
Çoktandýr ortalýkta görünmez oldu
Herhalde el çekti bu dünyadan…
Bir sevda vardý bizi coþturan,
Çiçek çiçek kalbimizde açardý.
Daðlarý, taþlarý dile getirip,
Zaman zaman sýnýrlarý aþardý.
Çoktan beri ses çýkmýyor sevdadan;
O da gitti bu dünyadan,
Ardýna bile bakmadan!
Bir de þair vardý yaný baþýmýzda;
“Harp düzeni almýþ kelimelerle,
Tank gibi yüreklerden geçerdi” sözleri mýsralarda.
Sözleri ýþýk gibi, kalemi umut gibiydi.
Hep haber verirdi bize yarýndan.
Bir sabah o da gitti dünyadan
Sözlerine daha nokta koymadan!
Bir de insan vardý eskiden, ’insan’
Aþaðý bakar ’deveyim’,
Yukarý bakar; ’kuþum ben’ derdi.
Sonra gömüp kuma baþýný,
Ýnsan da gitti bu dünyadan!
Kýsacasý yaþamadan!
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.