Sen keklik olsaydýn, ben avcý, Vursaydým seni. Kýyamet kopar, Yer yerinden oynardý. Muhtemelen yakalayýp, Çýkarýrlardý hâkimin karþýsýna. Yazýp, çizip, Konuþup söyleyip, Sonra birbirlerine bakýp, Kafalarýný sallayýp Hapse atarlardý beni…
Oysa sen beni öldürdün. Gýký çýkmadý kimsenin! Yani aþkýmý, sevdamý, Hayallerimi söndürdün. Süründürdün, Gazele döndürdün!
Ah yalan dünya! Böyle binlerce “katil” var Senin gibi, Özgür yaþayan;
Binlerce “ölü” var Benim gibi, Sýrtýnda mezarýný taþýyan!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halil Gülşen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.