Canlandý anýlar masal kuþunda
Ýki bin dört yýlý, Eylül baþýnda;
Mavi önlüðümle altý yaþýnda,
Nasýl da koþmuþtum sana okulum!
Sevgiyi öðrendi sende dillerim,
Kalemle tanýþtý minik ellerim.
Sayende yol aldý tüm emellerim,
Ýstikamet müspet yöne okulum!
Taçlanmýþ hatýran silinmez bende,
Evim, yuvam oldun, bugün de, dün de.
Hazreti Akif’in ruhu var sende,
Ýsminle lâyýksýn O’na okulum!
Mühlet bu kadarmýþ, son buldu yýllar.
Maziden âtiye uzandý yollar
Sonbahar misali sarardý dallar,
Ne tez bitti sekiz sene okulum!
Dalýp gidiyorum bazý geceler,
Hasretini anlatamaz heceler!
Þefkat dolu öðretmenler, hocalar,
Tutar mý elimden yine okulum!
Küçük dünyam avucunda dönerdi.
Iþýðýnla karanlýðým sönerdi!
Senaryo tükendi, film sona erdi,
Nasýl dayanayým buna okulum!
Ýlimle alýrmýþ kul muradýný,
Ruhuma iþledim eþsiz adýný.
Hiçbir lezzet unutturmaz tadýný,
Hakkýný helal et bana okulum!