Ve aþk bazen bir cesettir… Ey sevgili seninle zamana doyamadýðým sevgili. Gözlerin umudumun adý olmuþken. Hepimiz bazen bir katil oluyoruz. Katil de biz, azmettirende. Oysa sevmeler seviþmeler olmalýydý sabahlara kadar. Ýçinde hissetmeliydim aþkýn sahipsiz kanatlarýný. Özgür bir kuþ olmalýydým. Korkmamalýydým hata yapmaktan.
Gözlerin en temiz yolum olurken. Ýntihar sohbetleri yaþanýyordu soluksuz gecelerde ve bazen aþk bir cesettir diye baþlýyordu her sözümüz. Tüm katillere inat yudumluyorduk þarabýmýzý pür telaþ gecelerde.
Adýmýzý yeniden yazýyorduk buruþmuþ kâðýtlara. Çünkü aþk bazen bir cesetti. Gözlerini kan bürümüþ benzi soluk insanlar vardý sokakta. Benim tanýmadýðým yüzlerdi, hepsi birbirine benziyordu. Korktum, sarýldým yine sana. Sarýldýn bana aþk dedin saçlarýmý okþadýn. Sonra donuk donuk baktýn sana ait olmayan bir yüzle. Ve dedin ki aþk bazen bir cesettir…
Sosyal Medyada Paylaşın:
serkan deniz kurt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.