hazan dý zaman ! ve ben ne zaman aynaya baksam asi bir kýz yansýrdý bakýþlarýmdan aynalara ki....birde suskundum patlamaya hazýr volkan gibiydým yanardým sevdanla aslýnda
aylardan temmuzdu ! uzanýrdým gelinçik tarlalarýnda saklýca aklýmda papatyalar kalýrdý avuçlarýmda o beyaz goncalar ve ben ne zaman kapatsam gözlerimi içimde güneþ batýdan doðardý ay dogudan batardý usulca
ýssýzdý akþamlar ! çelimsiz bir düþ takýlýrdý aklýmýn ucuna ve ellerimde kýrýlgan bir mevsim yalýn çýðlýklar çýkardý dudaklarýmdan ki çok üþürdüm ayaz geceler takýldýkca boynuma ve aðlardým yok oluþlarýndan
oysa ki ne çok masallar dinlemiþtim her gün batýmlarýnda çatlamýþ dudaklarýn tek þarkýsý vardý bitmek bilmeyen aðýtlar ve yarasýna ilaç bulunmayan sevdalýlarý duyardým duyardým da inanmazdým ki.... annem ne çok anlatýrdý bana derdi ki...kýzým eyzan kayýtsýz ve þartsýz olmadýkca sana kendini adamamýþ bir yüreðe sen sen ol asla ve asla baðlanma
ey/zan dörtmayýsikibinoniki
Sosyal Medyada Paylaşın:
ey/zan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.