MENÃœLER

Anasayfa

Åžiirler

Yazılar

Forum

Nedir?

Kitap

Bi Cümle

Ä°letiÅŸim

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-437-)(-)(-)(
ASIKLUZUMSUZ

)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-437-)(-)(-)(


*************************************************************************
Varamam

Ah edip çýrpýnan bülbüle döndüm
Biçare dolaþýr güle varamam
Aramaktan bitkin düþtüm yorgunum
Kendime gelip de dosta varamam

Bilen var mý acep aþkýn baðýný
Beyhude geçirdim gençlik çaðýný
Aþmaya uðraþtým karlý daðýný
Susuz bir çöldeyim göle varamam

Sefil Selimi’yim can üze üze
Sarplarý geçtim de ulaþtým düze
Avcýyým basarým izlerden ize
Hasbahçeye giden yola varamam

****************
Sefil Selimi

****************

1933-2003. Þarkýþla’da doðdu. Asýl adý Ahmet Günbulut’tur. Aþýklýk geleneðini yöresindeki aþýklardan öðrendi. Sivaslý Aþýk Veli, Aþýk Veysel, Ali Ýzzet gibi aþýklardan etkilendi.

Yakýn köylerden Kýzýlcakýþla’da bulunan Çoban Mehmet adlý aþýða çýraklýk yaptý. Sefil Selimi mahlasýný da ondan aldý.

1957’den bu yana þiir yazmaktadýr. 1966 yýlýndan baþlayarak Konya Aþýklar Bayramýna katýldý. Bir süre Hollanda’da yaþayan Sefil Selimi 1972’de yeniden Sivas’a döndü.

Alevi bir aileden gelmediði halde Alevi-Bektaþi geleneðinde þiirler yazdýðýndan dolayý kendi çevresinde eleþtirildiði oldu.

Sefil Selimi’nin yaþamý ve þiirlerine iliþkin Abdullah Satoðlu’nun »Yar Badesi«, (1963), Ýbrahim Aslanoðlu’nun »Yalýnkat«, (1978), Murat Özdemir’in, »Aþýk Sefil Selimi’nin Þiirleri Üzerinde Bir Ýnceleme« (1982), Kültür Bakanlýðý’nýn, »Kul Yanmasýn«, (1989) ve Doðan Kaya’nýn »Çobanýn Can Pýnarý«, (1996) ve son dönem þiirlerinin toplandýðý Uður Kaya’nýn hazýrladýðý »Þiirleri ve Türküleriyle Aþýk Sefil Selimi«, (2001) adlý kitaplarý yayýmlandý.

Sivas’ta öldü ve Þarkýþla’da topraða verildi.

KAYNAK:© BeKa Sitesi

*************************************************************************
)(-)(-)(-BUÐULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(-)(-)(-437-)(-)(-)(

Deniz gözlü dilber mest etti beni
Þoktayým evime bile varamam
Utanýrým, söyleyemem sevdiðim
Elimde bir çiçek ile varamam

Buyur desem ona þenlense masam
Ya red edersedir kaygým ve tasam
Geçip karþýsýna þey falan desem
Söylemeye ramak kala varamam

Dut yemiþ bülbül olupta sustum
Ey güzel ben sana sanma ki küstüm
Ceseret verse de tüm eþim dostum
O da çýk gel dese hâla varamam

Bilmem söylermiyim dönsem de ipten
Islanýrým terden ölürüm hepten
Kýp kýrmýzý kesilirim hicaptan
Sým sýký saracak kola varamam

Benim bu halimi sevdiðim bilmez
Dilerim bu aþýk,þaþkýna gülmez
Seviyor,sevmiyor sorsam da olmaz
Akça papatya da fala varamam

Bu derdim çok büyük Tanrý daðýndan
Nasýl vaz geçerim gönül baðýndan
Öpsem doyuncaya gül dudaðýndan
O,Allý lebinde bala varamam

Deðiþmez bilirsin alýnda yazgý
Aþk denen bu duygu insana özgü
Onu hatýrlatýr her türlü ezgi
Lüzumsuz sazýnda tele varamam

Sadýk Daðdeviren
Aþýk Lüzumsuz

Sosyal Medyada Paylaşın:



(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.