Umutlarım Vardı Duvağı Hiç Açılmamış
" Kanayan yarana merhem,
Karanlýðýna ýþýk olamadýðým için affet "
Orta Anadolu’ da yaz ortasýnda geçiþtiren yaðmurlar gibi
Geçiþtirildi kýr düðünü özlemlerim.
Yetimhane çocuklarýnýn sevinçleri gibi yavandý dudak kenarlarým.
Yaþadýðým iklim gibi karasal ve kuraktý gülüþlerim.
Ýç kanamalarým vardý gece sancýlanýp,
Gündüzleri tok karnýna unutulan.
Dizlerimin üstüne düþmelerim vardý çocukluktan kalma,
Hep körpe ve hep sargýsýz.
Umutlarým vardý, duvaðý hiç açýlmamýþ.
Bir de gözlerimin içinde saklý nikahsýz mutluluklarým.
Beyaz atletine çatal iðne ile tutuþturulmuþ
Muskalý çocukluðum hiç büyümedi.
Kasabam,
Hiçbir rüyasýndan ellerinde þiir kitaplarýyla koþuþan çocuklarla uyanmadý.
Hep yeþil demir kapýya vurdu yavan düþlerim.
Çiceklerim, hep saksýlara kök verdi.
Hep pencere önüydü en fazla hasretlikleri.
-----
Farkýndayým; zaman aleyhte.
Þarkýlar, hep ayný notada eksik.
Makamlar hep hüzzam.
Kavuþmalarýmýz kavuþmalara tehirli.
Göz göze uykularýmýz, yine hasrete firari.
Bir þiir tuttu bizi.
Ayrýlýk, hep ayný makamda öksüz.
Alýnan her bilet, zamansýzlýðýmýza bin þahit.
Ahizedeki her söz, ayrýlýða yeminli.
Ne kapý ardýnda bir ayak izi.
Ne de ahizenin diðer ucunda ýlýk bir ses.
Gökyüzü artýk uçurtmasýz.
Toprak, artýk bilyesiz.
Bir üþümek yanýyor ateþin tok zamanýnda.
Kalem, hep ayný kafiyede yetim.
Kaðýt, yara bere içinde.
Saatler, sevdaya geç,
Ölüme erken.
" Düþ’tüm / öldüm.
Gömün beni bir gül bahçesine. "
4 Mayýs 2012 23.12
Ýsmail Sarýgene
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.