Adını Memleketimin Mutluluk Başkenti Yapıyorum
Gecenin karanlýðýný bölen
Tehirli bir tren daha kalkýyor þehrimden sana.
Özlemini harf harf satýrlara döküp
Yine sana yol oluyor gözlerim.
Sana gelirken geçtiðim her bir kasabaya
Bana kattýðýn umutlarýn bir dirhemini baðýþlýyorum.
Seni anlatmaya yeltendikçe ;
Sözcükler yetim,
Mürekkep öksüz kalýyor .
Biliyorum ki;
Gözlerinin deðmediði her yer kara kýþ,
Fýrtýna, boran..
Yüzünün geçmediði her bir coðrafya, kýsýr ve kurak.
Ellerinden süzülmemiþ her bir harf,
Devrik cümleye mahkum.
Sesinin vurmadýðý her bir kýyý,
Topraða karýþmaya yeminli.
Dudaklarýnda ýslanmamýþ her bir þarký, yetim ve ketum.
Seni özledikçe daha fazla büyüyorsun yüreðimde.
Bir gecede,
Adýný memleketimin mutluluk baþkenti yapýyorum.
Gül’üþünü, yetim ve öksüz çocuklarýn gözlerine
Güneþ diye seriyorum her sabah ezanýnda.
Ve ne zaman kekeme olsa çocukluðum,
Ve ne zaman diz çöktürülse bir avuç umudum,
Sesinin varlýðýna koþar yarý uykulu yarý tok mutluluðum.
Zaman, bizi çoktan es geçse de,
Bir bavul dolusu umutlarýnla,
Bir vapur iskelesinde beni bekle.
Ben tam zamanýnda
Hayatý " sevda " geç’e,
Bir nihavent þarkýnýn notasýnda
Sana gül’ümsüyor olacaðým sevgili.
29 Nisan 2012
Ýsmail Sarýgene
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.