bizim balkona uðramadý yollarý
küstüm hepiciðine ufolarýn kýrýldým
kaf daðýnýn yamacýna gömdüm çýktým çocukluðumu
hayallerim küçülüyordu son büyüdüðümde
efden yaðan yaðmur püfden esen rüzgar
sallandý durdu da yýkýlmadý içimdeki duvar
farkýný sordum anneme diz çökmenin eðilmeden
öptü yüreðimin sývalarýný okþadý incitmeden
iman yerlerde sürünüyordu son yürüdüðümde
mabet aðacýnýn dibinde çerge
tohum daldan dediler su derinindendi arzýn
dað gölü kýzýlý bir kaðýt
ve koskocaman bir kalem minicik elde
bir yaný gazele durmuþ bir yaný yeþildi yazdýklarýnýn
parmak ucunda izi bileðin dilde kilit ne lazým
cinnetimde emeðini inkâr ediyordu akýl
son sevdiðimde
göðüs kafesinde kabuk tutmaz asi ruhun yarasý
kaç kanat çýrpýmý ki doðru yanlýþ arasý
þiire soydum desenini gecenin
yalýn durdu zeminimde karasý
kâfir dilimde þükür duasýydý aþk
yýldýzlar dileksiz kayýyordu son öldüðümde