Viran oldu ömrüm

Yaðmurlar yaðdý…
Toz renkli, pembe renkli üzerime,
Islandý gönül pembeden aþk düþtü yüreðime.
Sevdim..
Sevinç doldu gönlüme..
Neden bir boþluk içimde….
Hazan mý mevsim ne…

Yitirdim tüm umutlarýmý,
Gençliðimde.
Puslu perdeler var oluþtu þimdi göz bebeklerimde,
Hazanda bu aþk niye…
Uhrevi sesler ürpertir oldu beni…
Hazanda bu aþk niye sevmek niye..
Viran haldeyim,
Acým varken yüreðimde, sesler çaðýrýrken beni,
Bu ne hazan mevsiminde…

Görünmez oldu.
Geleceðin tozpembe ýþýklarý...
Hayatýma sülük gibi sarýldý, bir güzelin kadýnlýðý,
Bi- çare hayatým talihin elinde, oysa sevmek yalan oldu,
Benim için..
Ne arar hazanda aþk yüreðimde….

Yanmýþ yalaz gibiydim.
Kül oldu, bitti geçti gitti hayatýmýn bütün gençliði.
Þimdi…
Þimdi kadere boyun eðmek günü zamandan,
Ýçimde yok verecek sevgi,
Kahkaha kim ben kim atacak
Viran olmuþken þu ömrüm, çiçek açar mý hiç dalýmdan…

Güneþ doðmaz oldu üzerime.
Kara bulutlar dolaþýr durur her yerimde,
Etrafým sis duman.
Yaman…
Umudum yok sevmeye tahammülüm yokken.
Nereden sevdim hazan mevsiminde.
Güzel olan yarýnlar gelmez kaçar onlar benden,
Çünkü oldum viran,
Acýlar var þimdi yüreðimde….

Suskunum baksana.
Makber oldu koca þehir bana.
Ne bir dost ne bir tanýdýk kaldý benim gibilerden.
Sorarým sana…
Makber deðil mi, reva görülen bana.
Bu mevsimde bu aþk niye..


A.Yüksel þanlý er




























Sosyal Medyada Paylaşın: