Ay Gibi
Bilmediðim bir kutupta, felç olarak yanarým,
Gördüðüm her siluette aþký hayal sanarým,
Belki senin yüzünden, belki ben bir çýðým,
Bu daðlardan bile huzur veriyor aþkýn ýþýðý.
Bir lamba sýcaklýðý yetmiyor kalbime,
Neden karanlýkta huzur bulmak deðil haddime,
Sensizlik bol olursa toprak gelmez kabrime,
Üþümek istemiyorum, ýsýt beni derinlerde.
Sanýrým bu dört duvar her anlamda sýnýrým,
Hayatla kavga edip sonunda yokluðuna yanarým,
Evet belki defalarsa umutlarým kýzarým çünki,
Aslýnda bir gülsen güneþten daðlar kýzarýr.
Renklerin siyahla beyazdýr en engini,
Üzülmekten korkan ayda bulur yaþlarýnýn dengini,
Masalsýn mutluluðuma, gecelerdeki ay gibi,
Üstümde güneþ ol, bende tek dünyasý evrenin.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.