Papatya Vadisi
Seni mutluluða gölge düþüren özlem bulutlarýnda,
Yada gözlerimin önündeki yokluðunun hudutarýnda,
Bekliyeceðim, imkansýzlýk kavramýný unuttuðumda,
Buda imkansýz deðil, anlýyorum hayal kurduðumda.
Gökyüzünden düþen, yaðmur damlasýysa varlýðýn,
Kabul etmeliyimki seni taklit edemez göz yaþlarým,
Hayallerimde eðer yaðmur yaðýyorsa mutluyum,
Tenime iþlemeli yaðmur çaresiz sem senleyim.
Gök yüzünde parlayan her yýldýz gözerinin yaldýzý,
Umut uçurumundan atlayýp yere düþerken yalnýzým,
Daðýlýrým düþünce, ansýzýn üþürken özleminde,
Rüzgarýn toplar beni, yokluðunun düzlüðünde.
Hayallerimin siyaha dönüþü, öldürmeyen kalp krizi,
Daðýlmayan bulutlarýmýn yer yüzümde sensin izi,
Güneþimim turkuazý, karanlýðýmýn en ak denizi,
Varýðýn Rabbimin bana bahþetiði huzur perisi.
Sevgin ulaþýlmazlýðýn en üst kademe papatya vadisi,
Mutluluðum aldýðýn her damla nefesin varisi,
Yokluðun karada deniz feneri, kalbin deniz mavisi,
Siyahýn aydýnlýðý aðýrlar, ay ýþýðýnda bizi.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.