senli anýlar telaþta
us’um bir ninniyi söylüyor
cihet bilmez vedaya dair
gökle yer arasý tutulmuþ yollar
soyundum savkýmanla doldurulmuþ içimi
en vurgun anýlarý terk ettim sana dair
hazana býrakýp yadsýmaktan kurtuldum
baþtan ayaða nazâ geçtim bu yüzden
yanýmda unuttuðun yüzünün bir yanýný
þimdi kýrk urganlý yaðmurlara baðladým
bulutlar söyledi ben aðladým
seni güneþ saklar beni geceler bulur
çaðýrýr hüzzam selâ yarý düþ yarý ölüm
artýk bütün aynalar sana dönük
uðurladým sürgüne yalnýzlýðýmý
biteviye kýnalar yaktým beklemeyi öðrendim
yâr esrimesi saðnaklardan kefen giyindim
ýtýr ýtýr ölüm dönerken baþýmda
bir yanýmda durgun dalgalarýyla akdeniz
diðer yanýmda alnýma sürülen þafak
bu yüzden entarimi giydirir martýlar
dudaðýma sürülür akyazýnýn su köpüðü
bu vedanýn bir yaný eksik bir yaný sen
kader ile süslendi kervaným hicretleri kuþandým
yalnýzca senin eteklerinde mola verdim
bezirgân mutlak bir intihara çekti beni
hiç kimse kundaðýmdan ayýramadý
bir ýþýk bir parýltý istedim -yani seni-
bu veda sevdasýna eski zaman olan
alný ve omuzu dövmeli bir serseriyim
yalýnayak senden giden yollarý -her mevsim- gezen
cebimde ahtim uðurlanýyorum kuru parçalanmýþ gökyüzüne
Ey -Cananým- bu veda zor elimden tut götür beni
kalemimin ucunda büyümeden -ipek böceði-