Ýlm-i hâl’i ehline ver; sanma bir gün solar gider...
Alim insan güle benzer; kokusunu salar gider...
Varsýn olsun kadir bilmez, dik fideyi zayi olmaz!
Deme "goncam dalda kalmaz, hoyrat eller yolar gider."
Zor gelse de câna çile, Yaradandan sabýr dile
Hemdem olma cahil ile; muhabbeti böler gider.
Sýrra eren serden geçer, hayýr sözü þerden seçer
Allah dostu kalmaz naçar; neþe ile dolar gider.
Arsýz nefsi hünkâr eder, hakikati inkâr eder
Zanneder ki hep kâr eder; ateþini çalar gider.
Kul o dur ki Hakk´ý anar, rûh zikirle doyar, kanar
Sevgi-dostluk iki pýnar; gönülleri sular gider.
Kanma günün sabahýna, bak sen akþamýn âh’ýna
Ariflerin dergâhýna; kal gelen bal yalar gider.
Yarýn meçhul, iþ bu günde; aklý olan kalmaz dünde
"Üç nefeslik" bu sürgünde; tefekküre dalar gider.
Mecit AKTÜRK