Düğünsüz Konağın Ev Sahipleri

/16.10.1992

Kapýnýn dýþýnda býraktýk ikimizi
Dýþardan sesleniyoruz duyuyor musun sevgilim?
Baþka adam ve kadýnlar süslüyor salonumuzu
Þu içkileri yüzünde acýtan bizler miyiz?
Þu ellerini saklamaya çalýþan mutsuz kadýn mýsýn?
Þu sana içimden seslenen yabancý ben miyim?
Yaklaþsak birbirimize,siyah beyaz resimler buruþur mu?
Kalsak yerimizde,bozulur mu zaman suratýný asýp?

Neden içeri girdik sanki?
Koridor havasý yaramýyor ikimize de sevgilim
Yýllar merdiven boþluklarý gibi sýralanýyor uzaklara
Hayýr!
Çatýya çýkmayalým,görmek istemiyorum kýrmýzý mehtabý
Bu nefret üzerimize düþecek,yerimizde kalalým
Duyuyor musun sevgilim,yine o piyano?
Bize ne çalacaksýn bu gece?
Sakýn!
Kavga edip ayrýldýðýmýz günkü gibi çalma
Bu kez geri dönecek bir kapý yok,susmasýn parmaklarýn

Pencereye vuruyor rüzgar,bu gece çok sabýrsýz
Bekliyoruz ikimizde seni,elbisenden tutup çekiþtiriyor
Dinliyorum!
Kýzma,çok konuþuyorum biliyorum,ama yoksa çýldýracaðým
Ýþte yine kollarýmda müziðinin,ince,narin beli
Nasýlda özlemiþim sarmayý bizi?
Kapatma!
Iþýklarý kaparsan gideceksin biliyorum
Açýk kalsýn kalbinin loþ kuytularý
Gizlenmeliyiz sevgilim,sokaðýn baþýnda bekliyor karanlýk
Lambalar boynunu bükmüþ,ýþýklar sönmesin ne olur?

Çok güzelsin...
Casablanca izlerken aþýk olmuþtum sana
Sonunu bilmediðimiz çýlgýnlýktý
Hani kalabalýk istasyonda benimle geldiðin gün
Makinist!
Vagonlar aþk yüklü,yolculuk bir çift alyansa
Kompartýmana tebeþirle çizdik,üþüyen içimizdeki bulutu
Kaçalým!
Görevli anlamaz bu iki deli aþýðý,atar bizi biletli betonlara
Yaðmurlara karýþalým ya da,beyaz sevinçlerin kokusuna
Toprak ipeksi,ayaklarýmýzý okþuyor sevdanýn çamuru
Üzerimize bulaþýyor bak,kirlenmeden sarý yapraklar

Bugün evleniyoruz...
Gelinliðinin içinde,benliðine örtüþmüþsün sevgilim
Týpký ölümlü bir adama aþýk,ölmeyen yüreðiyle bir peri gibi
Adýmlarýn aralýyor kalabalýðý,dizlerim titriyor,heceleniyor zaman
Uzat elini!
Bizi birbirimize baklayan,bu yaramaz çocukluðumuz
Ýçimize doðan özgürlüðün nihayetleniþi deðil...

Ne oluyor sana?
Yüzün solgun,gözlerin kimin üzerinde
Düþüyor benimle birlikte,kalabalýðýn içine sinen ölüme
Bizi uzaktan alkýþlayan,kara gelinliðiyle çýkýp geliyor
Kim davet etti bu þeytaný?
Seni kollarýmda özleme,vedaya zincirleyen zorba kim?

/22.06.1997

Saat 04:00
Geç olmuþ sevgilim
Bak buruþmamýþ resmin,biraz ýslanmýþ kalbimin üzerinde
Aðlamayacaktým söz verdim sana
Kapayalým ýþýðý,ölüm görmesin bizi,hala sokaðýmýzda
Oðlumuz rüzgar pencereden ayrýldý
Biz de uyuyalým,onunla gidelim,uzak yaþamalara sevgilim...

Ziya Karakoyun
Sosyal Medyada Paylaşın: