Bugün aþkýn DNA’sýna dokundum: Yeniden iskeletini kurdum Kalbinde yaz çiçekleri Yüzünde yeþil gözleri Olsun istedim. Alladým pulladým...
Aþk siyahý sevmez Kýlýftan hoþlanmaz dedim, Kýrmýzý elbisesini giydirdim Kendi kozasýnda Kendi ütopyasýnda yaþattým. Sevdiði nehirlerle besledim Denizlerle buluþturdum Uðrunda ölümler yaþadým Ama asla vazgeçmedim...
Çeliþip ters düþmeden Anladýðý dilden konuþtum. Ne kölesi oldum Ne de köleleþtirdim Oyun oynamadan Çelme takýp düþürmeden Birlikte yürümeði öðrettim...