Dünü geride býraktým Döndüm arkasýndan baktým Karanlýkla aydýnlýk arasý bir yerdeydi Görmek imkansýzdý...
Boþa mý bakmýþtým Kuþkulandým Döndüm bir kez daha baktým Yerinde yoktu Aklým karýþtý Yaþanmýþ mýydý Yaþanmamýþ mý Hatýrlayamadým!..
Bugüne gelince; Her zaman ki gibi Sevinci gizleyen hüzün Sabah, öðle, akþam Baþlar ve biter Akreple yelkovan uçarak gider Karýþýk akýlla bilmem ne yapar!..
Yarýn; o kadar uzak ki Gelir mi gelmez mi bilmem Gelirse sevinirim Gitmesin benimle kalsýn isterim Güzel olur yarýnlarý yaþamak Sabahlara ulaþmak...
Ama, zaman bu! Söz verir sözünde durmaz Ýstediðin an senin olmaz Aldanmayýn güler yüzüne Kandýrýr, yanýltýr Sonsuzum der inandýrýr En sonunda sýfýrlanýr...
Zaman eþittir sýfýr Sýfýr eþittir boþ bir çember Ýþte hayat bu Varla yok arasý bir þey Ne elle tutulabilir Ne gözle görülebilir Ama hep peþinden koþulur...
Rukiye Çelik 29 Nisan 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
bonheur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.