O kadar bitkin düþmüþ ki kelimelerim , Her satýr mutsuzluk sýçratýyor etrafa ... Umutlarým içinde çürüyen ruhum , Bu baharda , annesinden ayrýlan kuzular gibi Can çekiþiyor hýçkýra hýçkýra . Ateþ düþmüþ ki bedene Nasýl sýzlamasýn . Her güzel gün gibi , Karanlýða acýlan pencereden bakýyorum. Güneþ küsmüþ , yüzünü dönmüyor bana ... Gökyüzü kan aðlýyor üstüme , Her yer umutsuzluk , öfke ve ihanet dolu .
Gölgem bile küstah bugünlerde , Bir saðýmda bir solumda Sabit deðil eskisi gibi ... Aynalarý sormayýn gitsin . Her baktýðýmda ayrý bir yüz Hangisi ben seçemiyorum . Öfkeyi giydim , bedenimin her karesine karamsarlýk sýktým bugün Maziden kalan bir mutluluðu çantama sýký sýký kapattým . Ýstemem kaçsýn , birine bulaþsýn . Bencillik mi dersiniz bilemem . Ama ben istemem gelip geçici mutluluðu O yüzden bencilim, olmasýn kimse mutlu Herkes bakmalý, benim gibi karanlýða açýlan pencereden ...
Sosyal Medyada Paylaşın:
sado'o Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.