VEDA BUSESİ
Az sonra çalacak kapým
Çýkýp gelecek birileri
Ve
Alýp götürecek dokunduðun ne varsa
Paylaþtýðýmýz her þeyi
Boþ odalarda yankýlanacak ayak seslerim
Çýkaracaðým terliklerimi
Ayak izlerimi seyredeceðim
Islak zeminde
Firar etme teþebbüsünde aklým
Bir bohçaya sarýlacak belki de
Sesim sinecek duvarlara
Ruhum isimsiz sokaklarda gezinecek
Gölgemle karýlaþacaksýn belki de
Ýzbe bir çýkmazýn köþe baþýnda
Nutkun tutulacak öfke nöbetlerinde
Dillendiremediðim sözleri gömeceðim
Dilimin ta ortasýna
Salasý duyulmayacak yüreðimin
Hýçkýrýklarým sessiz olacak belki de
Kim bilir
Her gece
Baþýný koyduðunda yastýða
Düþüneceksin gözlerini dikip tavana
Beynin karýncalanacak
Kulaklarýnda durdurulamayan bir uðultu
Sorular arka arkaya sýralanacak
Üç tekerlekli arabalar
Seyrü sefere çýkacak son istasyonda
Bir veda busesi býrakacaðým alnýna
Halbuki
Uzansan dokunabilecek kadar yakýndým sana
Bir nefes gibi çekebilirdin içine
Koklayabilirdin saçlarýmýn baharýný
Ýþitebilirdin içimdeki isyaný
Gitme kal diyebilirdin
Tutup da ellerimden
Ýstemedin
Bir kadýn
Nasýl yalnýzým der ki
Seviyorsa
Hiç düþündün mü
Eylül GÖKDEMÝR/Asimaral... 28 Nisan 2012
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.