Eylül Yok

Bir sokak feneri solukça,
Güpe gündüz yanan yürek,
Ve aglayan kadýn feryadý,
Eylül yok gibi.
Çorak topraklarda yalýn ayak,
Geç kalýndý yine pür telaþ,
Ömür bitti kayboldu zaman,
Ve taa uzakta dumaný tüten trende,
Eylül gitti.
Yol alýr gelecege karamsar sanki,
Nasýl yolculuk bu oda boþ,
Agaç dalsýz,aþk sevdasýz,mutluluk acýsýz.
Yamalý bohçada beraberinde,
Eylül gelecegine gitti titreyerek.
Gözleri yorgun yüregi uykulu ve yaþama yenik,
Anýmsamak ister hayatý yýllar sonra.
Ve eylül gözyaþlarýna yenik.
Bir sokak feneri gibi bedeni solukça.
Hýþýrtýsýz sonbahar yapragý gibi umutsuz.
Eylül yerde þimdi,
Kuru yaprakla beraber.
Ve eylül huzurlu þimdi,
Kara toprakla kucak kucaga þimdi.

Sosyal Medyada Paylaşın: