nergis kokusu sardý istanbul’u
eminönünden pier loti’ye
sen gelince
kalbim içre dövüldü sýyrýldý kýnýndan
asur þiirleri döktüm bulutlara sýmsýcak
geçtiðin yollarda ki erguvan aðaçlarýna
yaðmurlar varya cananým!
i mgelerle yaðacak
ilk yaktýðýn ateþin külleri tüttü
yosun kaplý yüreðim de
içime saldýðýn gözlerinin önünde
mum gibi eridi yaþamak olgusu
mavileri suretine yakýþtýrdým
adýn kalemimin ucunda ki tek hece
ve o hece varya cananým!
damarlarýmdan boþalacak
eski zaman þiirlerini örttü karanlýk
ilk yaktýðýn ateþle aydýnlandý Ýstanbul
deðiþti haritam bir günlüðüne
pusula gönder bana yüreðini yani
yolunda kayboldum
minârelerin gölgesinde
yorgun taþlarý arýyor ayaklarým
dizlerim bükülüyor cananým!
feri kesilecek
sunaðýnda biriken söz eskisi incilerini
mahþerin köpüklerini gönder bana
anlatacak çok masal çok þiir kalmadý
uzun bir gece çiziyorum Ýstanbul’a
seni bir kere daha bekliyorum
ceplerim de biriken bir dolu dünya þiir’le
yani etimle ve ruhumla
Ýstanbul’a