Sayýca üstün keza ahmak sürüsü,
Bencilliklerinde yýkanmýþ büsbütün.
Ayaklarýma dolanýyor karþýndakiler,
Bir o kadar da kalabalýk gözlerin.
Soysuz da olsa insan,ihtiyacý sade saygý.
Ölmüþü de gömmüþüz,sayýlmaz þimdi hatýrý.
Bayýr yola göz yüküyle koysan da katýrý,
Bozulur miden, kaldýramaz bu ayýbý.
Aklýnda beni var eden önce þehvet,
Defolmak için önce var olmam gerek.
Yok olamaz insan kalbinde yoksa þayet,
Ne kasvettir keramet, ne de kýsmet.
Eþeðin gözü sendeyken at gözlüðü luzumsuz,
Dibine tükürmüþler derin kuyunun içi susuz,
Ne sorun kaldý sihirli sözde ne de sorunsuz,
Yalnýz ölmen dileðim sonun,ölmek sonumuz.
Demek ki belirsiz bi zorbalýk varsa özümde,
Atlar için farketmez insan durmasa sözünde.
Gözlerinin bebekleri benim kayýp bebeklerim,
Melek dedik ruhuna hicvim ondan ötedir,öterim.
Üç belki beþ kuruþluk belimdeki çakma kemerim,
Orjinal(!) tarzýna hakareti hak ettin,seferiyim.
Kazma-kürek,arpa sapý üstün,dik karakterinden,
Sema aðlamaz da iþer üstüne hüzünden.
Meyden nasibim olsa içilmezsin keyiften.
Nefes olsan öksürtür,çekilmezsin tütünden.
Bir günde yediðin kýrk yetimi doyurur,
Bin sene geçse,nefret karýn tokluðumdur.
Beynindeki tilkinin katli vacip kanlýsý gurur,
Bildin delirdim,saçmalýk beni kudurtur.
Bahattin BERKDÝNÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.