kül rengi akşamlar

çýplak dallara tünemiþ serçe
kanadý kýrýk
uçamýyor

ay esmer bulutlarda çýrpýnýp
siyah tozunu silkeliyor

meçhul zamanlarý adýmlýyorum
kýrýk düþler gözlerimden
avuçlarýma dökülürken
anýlar içimde can veriyor

rüzgâr poyrazdan esiyor
sessizliðin ardýndan
kýrlangýç fýrtýnasý kopuyor
teþrin yaðmurlarý
teþrik-i mesaisini yapýyor

sana dair bende kalan
yüzük parmaðýmdaki iz
ve dudaklarýmdaki tuz
eriyip akýyor
yalnýzlýðýn elleri buz
karanlýk bakýþlý kent aðlýyor

gölgene tutunup
ardýna düþüyorum
sevda yollarýndan seller akýyor

bað bozumuna teslim oluyor mevsim
kimsesiz aðaç son yapraðýný döküyor
suyu çekiliyor
sessiz
tepkisiz
dallarý budanýyor

puslu bir ömre
hazin bir þekilde veda ederken
bir zalimin elinde çýra oluyor

yanan yüreðin kokusu genizlere doluyor
külleri havaya savrulurken
akþamlar duman rengini giyiyor…




Saba35
Sosyal Medyada Paylaşın: