Sokul Nurunla Işıksız Odalarıma
Sevmek, sakýnmak belki de ölümden kendini
Kuþkulu gözlerden kendini korumak, içlenmek
Tanýmsýz sorgularýn kucaðýndaki kimliksiz ceset
Aþka akan ýrmaklar gibi içimizdeki tarifsiz cennet.
Sevmek, saklanmak sarý bahçelerde, üþümek
Yele verdiðimiz eteklerimizi sevdayla uçurmak
Yürekteki derin girdabý çaðlar ötesine çevirmek
Sevmek, kum saatlerini ebediyete kadar kýrmak.
Sevmek, kirletilmiþ bir bedeni yaðmura çýkarmak
Boðulmak, bir tenin delirmesiyle yangýna dalmak
Uzamýþ týrnaklarýný çamura bulayarak karýþtýrmak.
Sevmek, en umarsýz þarkýlarý dinleyerek aðlamak
Sevmek, sökülmüþ bir parçanýn duvardaki izi mi?
Azap veren onulmaz bir sancýnýn düþ bulamacý mý?
Eþkâlsiz resimlere þaþkýn bakýþlarla bakmak sevmek
Sevmek, bir suyun asi yalaðýna baðdaþ kurup oturmak.
Susuz ayrýlýklarýn kentine ne zaman uðrarsa ah güneþ,
Unutulmuþ bir dost selamýný getirir, sevilerin savrulur
Yalnýzlýðýnýn üzerine bir sigara tüttürür, hayýflanýrsýn ah
Doðrusuz bir yanlýþtýr aþk, kangren yara gibi kavrulur.
Söz olacaksan cümlesi eksik sancýma, tut bileðimdeki harý
Dökülsün dudaktan köpüklerin, yangýnda nar olsun öpüþlerin
Sýz içimin sonsuz deltasýna, sokul nurunla ýþýksýz odalarýma
Ýçimdeki eþsiz okyanusum ol, kaybol ruhumun ormanlarýnda.
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.