Hayatý Terennüm Etmek Davasý
Üzerime titreyen bir yüreðin
Çoþkulu aðýrlýðý var
Sesimi yoðuran ellerin
Gölgesiz konuþan diliyle
Çaðrýlýp durmaktayým
Ülfetlendiðim tebessümlere
Günün gülteninde seyahat etmek için
Tam kývamdayým
Kanýmý deþsem
Umut akacak gibi
Ölümlü olmaktan uzak canlýlýðým
Birçok sýfýrýn önünde durmaya hazýrým
Dedim ya doludizgin soluðum
Sabahýn þafaðýný esintileyen
Derdimi demlendiðim geceyi sustum
Dünümü heder eden gailemi kurudum
Herþeyi güneþin hizasýnda tutup
Kendime sýký bir yalan uydurdum
Artýk kostaklanan kalbimle deðil
Deliþmen aklýmla süngülenip
Rüyalarýmýn isbatýný çerçeveleteceðim
Akþam olacak yine
Geceyi bürünen gün uyuyup
Ölümü giyinecek gözlerine
Olsun
Ýçerisi koyu bir karanlýkla matemlense de
Körleþen evlerin sesi soluðu kesilse de
Cümle kapýlarý kapanýp kendilerine dönse de
Ben yine bir yenilenmenin
Kaþenesiyle avunmayý bileceðim
Ýliklerime kadar iþle(t)diðim
Sevmek hizasýna kadar dolu bir þarkýyla
Hayatý terennüm edeceðim