Bu ne güzellik, Bu ne gösteriþ, Bu ne ihtiþam, Bir an için seni, Gökten yere inmiþ Ay sandým. Gözlerimi kamaþtýrdýn. Bre ey fahiþe…
Sendeki, O, güzelliðe, O, gösteriþe, O, ihtiþama, Bir an için, Kanýp aldandým. O tatlý þen þakrak gülüþünle. Aklýmý baþýmdan aldýn. Bre ey fahiþe…
Gözlerimi düþürüp tuzaða, Sakýn ola, Sana baktýðýma aldanýp kanma. Gönlümü kaptýrýp Yüreðimi, sana adadým, sanma, Sen bu kalbi, Boþ mu sandýn. Gelip ona, Musallat oldun. Bre ey fahiþe…
Rabbim seni, Emsalsiz, güzel olasýn diye, Özenle yaratmýþ. Amma… Tatlý bir fahiþe olacaðýný bilmeden, Annen de seni, Melekler kadar Güzel doðurmuþ… Ýyi ki de doðurmuþ Bizi seyretmeye doyurmuþ. Bre ey fahiþe….
23.04.2012 Cahit KARAÇ
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cahit KARAÇ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.