Ayaðýndaki ayakkabýlar büyük Sýrtýndaki kabanýn küçüktü Atkýn bile yoktu, küçüðüm Ve pek zayýftýn Yüzünü ayaz yakmýþ Sonbaharda,dalýn üstünde kalan Son yaprak gibi titriyordun Ve pek küçüktün Bacaklarýn,incecik Gözüm sende kaldý Birþeyler geçti aklýmdan Unuttum, tutamadým Yanýndaki ,babandý Sýrtýnda,paltosu yok Yaþý daha genç Lakin kýrkýný geçmiþti görüntüsü Ayaz onuda kavurmuþ Hayatýn tüm yükü omuzlarýnda Onu bir hayli yormuþ Öyle bezgin ki yüzü Böyle dünyanýn ben...Der gibiydi Gözleri bomboþ Kararsýz, umutsuz Neden yaþýyorum der gibi Elini tuttu, kenara çekti seni Hani benim önümdesiniz ya! Hani buralar sadece bizim gibilerin ya! Üstelik dilenmiyordu O an kendimden utandým Okadar giyinmiþliðimde Üþüyor, donuyordum Habire atkýmý çekiþtirip Yüzümü örtüyordum Siz o durumda Bense böyle Hiç birþey yapamadým... Nazlýgelin 15/Þubat
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nazlıgelin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.