Herkes Kendi Sevdasının Mecnunu Hasretinin Delisidir
erosamin01
Herkes Kendi Sevdasının Mecnunu Hasretinin Delisidir
Aþk; yanmaktýr sevgili, yanýp kül olmaktýr, ateþin ortasýnda erimektir,
Aþk; hesapsýz, kitapsýz sevmektir, Aþk; kendiný bilmektir, bedel ödemektir.
gerekirse uðrunda ölmektir....
Aþk; derinliðini ve güzelliðini anlatmaya dilin yetmediði an susmaktýr...
Bilirim ki aþkýn bahçesinden bir gül koklayan, þeyda bülbül olurmuþ.
Bilirim ki aþkýn pýnarýndan bir damla içen ömrünce sarhoþ gezermiþ.
Bilirim ki kavuþmak olmasa sevdalýlar, aðlayý aðlayý kör olurmuþ.
Ben ki, sevdanýn çöllerinde ayrýlýklarýn en büyük hasretini çektim Leyla’’mýn.
Ferhat oldum daðlarý deldim. Kerem oldum yaktým kendimi.
Pir Sultan oldum asýldým, Nesimi oldum yüzüldüm.
Kavuþmak için gönlümü yollara düþürdüm.
Horlandým, ezildim, hakaretlere, iþkencelere maruz kaldým.
Hangi gündeyiz? Bugün ayýn kaçý? Hangi mevsimdeyiz ?
Bilmiyorum. Bilsem de, benim için artýk hiç bir önemi yok..........
Ýnsanlar, var olalý beri kabullenmiþ sevdayý sevgili.
Herkes kendi sevdasýnýn Mecnunu; kendi hasretinin delisi olmuþ.
Kendi hikayesini, kendi sevdasýný en büyük sanmýþ ve saymýþ;
büyütmüþ yüreðinde dað dað. Sabýr sabýr beyninin gergefine iþlemiþ.
Benim sevdam da benim için dünyanýn en büyük, en kutsal sevdasý....
Aþk; yanmaktýr sevgili, yanýp kül olmaktýr, ateþin ortasýnda erimektir,
Aþk; hesapsýz, kitapsýz sevmektir, Aþk; kendiný bilmektir, bedel ödemektir.
gerekirse uðrunda ölmektir....
þk; derinliðini ve güzelliði
Bir þafak olsam ýssýzda nazlý!
kýzýl bir nar gibi serilsem gökyüzüne
yýldýz gülücükleriyle terli çocuklarýn
lekesiz alýnlarýndan,
gün konmuþ yanaklarýndan öpsem her sabah...
sonra hiç konuþmasam
hiç konuþmasam
çekip kapýyý ardýmdan usulca çekip gitsem
Yaðmur yaðdýðýnda þiirlerle bezesem bulutlarý
ufuklarý þarkýlarla, türküleri umutlarla süslesem
ay bir yanýmý alýp götürse, rüzgar bir yanýmý
dað dað, deniz deniz savrulsam...
Ay ýþýðý olsam ýssýzda
karanlýklarý aydýnlatsam
akýp gitsem dereler boyu nazlý bir su gibi
yalnýzlýklarý yýkasam, sevgisizlikleri, mutsuzluklarý
her gece kapýsý kapalý evlere düþsem
pencerelere, karanlýk düþlere, küs yüreklere .
uzanýp öpsem incinmiþ kirpiklerinden nazlý çocuklarý,
kanayan yüreklerini sarsam analarýn
sonra toplayýp bulutlarý gözlerime aðlasam...
Sevdalý bir bulut olsam ýssýzda!
yaðmurun yaðmadýðý ülkelere
billurdan damlalar döksem gözlerimden
sel olup götürsem acýlarý yüreklerden
silsem yeryüzünde yalanlarý, kinleri, kötülükleri .
geride sevinçler býraksam sadece, sevgiler, mutluluklar
güzel duygular býraksam dostluða yaraþan
akýp gitsem nehirler, denizler, okyanuslar boyu sonsuza
Bir rüzgar olsam ýssýzda!
parklara essem her seher sevindirsem çocuklarý
uçurtmalar havalandýrsam mavilere,
gül kokular savursam dört bir yana
güneþi çaðýrsam her üþüdüðünde çocuklar
her bayram dudaklarda gülücük
avuçlarda sevinç
yoksul mahalle çocuklarýna
her sabah bolluk daðýtsa güvercinlerim
uzanýp öpsem utangaç kara gözlerinden bin defa...
......./
Bir bahar baþlasa yeþil
bir yol çiçeði gibi küs ve yorgun
yaslasam baþýmý omuzuna daðlarýn
bu üzgün ve kederli yüreði alýp avuçlarýma
aðlasam
nazlý bir çocuk avuçlarýna saklasa gözyaþlarýmý
uzanýp uyusam incinmiþ kirpiklerine
bir daha hiç uyanmasam...
hiç uyanmasam...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.