CEBİMİZDE BİRİKEN YOKSULLUK..!

Kýrlara uzanýp da, derin bir solukla,
Hiç bir zaman buluþamadým,
Çiçeklerin kokusuyla.
Hep anlýk oluyordu ;
Güneþli bir güne çakan þimþeklerin gürültüsü,
Topraðý sýrýlsýklam eden,
Notalardaki yaðmurun bestesi.
Hep anlýk oluyordu ;
Ne bir saat öncesi, ne bir saat sonrasý,
Saniyelerde takýlan yelkovanýn sesi,
Nabýzlarýmdaydý.
Ne piþmanlýklarýn ertesi,
Ne de doyasýya yaþamanýn
O, sükseli çalýmý.
Ya bir dost sohbetinden esinlendim,
Ya da namerdin namlusunda bileylendim.
Gülünce gözlerimim içi gülerdi,
Aðlayýnca ciðerim sýzlardý.
Orta yolu yoktu, ne zamaný aksattým,
Ne de eþikte duran,
Sabahý, keyfince oyalamadým.
Aklýmdan geçen gönlüme düþüyordu,
Gönlümdekiler; kalemin ucundaydý.
Anýnda çiziyordum,
Gökyüzündeki beyaz bulutlara
Yýldýzý bol olan geceyi.
Bir uçurtmanýn çýtasýyla,
Uçuruyordum,
Kanadý kýrýk leylekleri.
Parmak hesabýydý,
Ömrümüm toplamý,
Hep yaralý kaldý, ceylan bakýþýnda.
Orta yolu yoktu,
Adam gibi yaþamanýn bedeli,
Yarý yarýya kaybetmekti.
Söz hakký, hep sýrasýndaydý,
Hazýr cevaptý,
Birazda doðaçlama olmalýydý.
Ezberden sakýndýðým ; Yaþam,
Hep anlýk oluyordu,
Dalýndan koparýlan, bir çiçek gibi taze,
Gönüllere deðince, gül kokmalýydý.
Orta yolu yoktu, þakasý hiç yoktu,
Ya kazanmak vardý, iþin ucunda,
Ya da kaybetmek, tek solukta.
Hesapsýz olmalýydý,
Cebimizde biriken yoksulluðun,
Bir adý olmalýydý.
Kimsesiz günlerde, ýsýttýðýmýz hayallerin,
Bir anýsý kalmalýydý...
DÝCLE AYYILDIZ
Sosyal Medyada Paylaşın: