ŞEHİDE MERSİYE (Şehit Er Yüksel Ulak’a)
Ekimin yirmi biri, sene doksan üç
Bir Mehmetçik þehit düþmüþ vatana,
Ayný gün içinde haberi gelmiþ.
Aðýt sesi yayýlýyor her yana,
Köyü Sarýkaya* ismi Yüksel’miþ…
Ekimin yirmi biri, sene doksan üç;
Bu kara haberi öðrenen ana,
Köyün etrafýný aðlar dolanýr;
Sanki dert elinden gelip tufana,
Dünyanýn baþýna daðlar dolanýr…
Ekimin yirmi biri, sene doksan üç,
Geleceðe hep umutla bakardý,
Onun da bir yâri, sevdiði vardý.
Sonunda makamý taa arþa erdi,
Nurlar yaðdý mezarýnýn üstüne…
Ekimin yirmi biri, sene doksan üç,
Bizde yaþayacak hatýrasý destan destan,
Karanlýktan aydýnlýða sizinle çýkar vatan!
Sizsiniz bu imanla bizi ayakta tutan.
Ve sizin sevginizle kenetlendik el ele;
Ey yüce þehit; nur içinde yat,
Güle güle.
Güle güle!
Halil Gülþen
22.10. 1993 Erdemli
Bu þiirin hikayesi:
Güneydoðu’da vatani görevini yaparken, hain teröristlerce þehit edilen Er Yüksel Ulak’ýn memleketi Mersin’in Erdemli ilçesine baðlý Sarýkaya köyünde topraga verilmesi sýrasýnda kaleme almýþtým. Arþivlerim arasýnda yeni buldum ve sizlerle paylaþmak istedim.
Halil GÜLÞEN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.