Bal dili, hoþ tavrýyla ey rana-i þivekâr Ufkumda parlýyorken neden birden batarsýn Süzülüp sülün gibi sarayýmda cilvekâr Gezerken Nur-u ayn’ým kaþlarýný çatarsýn
Vuruldum gül saneme gördüðümde düþümde Zühre’ydin þafaðýmda, bad-ý saba döþümde Dilden düþmedi ahlar baharýmda, kýþýmda Ey dilber-i cennetim hep burnumda tütersin
Devr-i nurun içinde ölmez âþýk ben iken Yâr, kürek kemiðimin içindeki yen iken Hayatýmýn gayesi tadým tuzum sen iken Ne ettim ki aþýma kanlý yaþýn katarsýn
Bilinmez diyarlarda gizemli tek ecemsin Ruhumu cam fanusta tutsak eden gecemsin Çözmeye uðraþtýðým en zorlu bilmecemsin Neden çizip üstümü bir kenara atarsýn
Gördüm güzelliðini sendeki o saf gende Masmavi gökyüzünde bana yasak bölgende Iþýyorken yýldýzlar mutlulukla gölgende Dolunaya sarýlýp bulutlarla yatarsýn
Divane gezinirken aç kaldým, taþ yaladým Mýsra mýsra þiirler nakþedip oyaladým Gönlümün atlasýný rengârenk boyaladým Belagat-ý fasihle; sense beni satarsýn
Bu bir sevda öyküsü gönlüm orada ýrgat Yar iþvenle, nazýnla erimeden katbekat Vermeden son nefesi; bitmeden sabýr, sebat Son bir umut, yetiþip, ellerimi tutarsýn
Güneri Yýldýz (Elazýð, 02.04.2012)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Güneri Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.